Tatuowanie to kolejny etap mojego artystycznego rozwoju. Do zrobienia tego kroku namawiało mnie wielu znajomych tatuażystów oraz fanów mojej sztuki. Mój mąż przekonywał mnie, że nauczę się błyskawicznie, że to jest tylko zmiana narzędzia. Trochę mi zajęło podjęcie decyzji, wahałam się, w końcu to czyjeś ciało a nie płótno czy kartka.

Przełamałam się i jestem szczęśliwa z tej decyzji. Rzeczywiście nauka przyszła mi łatwo, zaufało mi wiele osób, dzięki czemu od początku dostałam zlecenia na bardzo duże tatuaże całych pleców. To lubię najbardziej - plecy dają mi okazję do szaleństwa, także do przenoszenia moich obrazów z płótna na skórę. Oczywiście lubię robić także mniejsze tatuaże, nie ma też dla mnie znaczenia czy tatuaż kolorowy czy czarno biały.

Jedyne czego nie lubię, więc się nie podejmuję to tatuaż realistyczny jak na przykład twarz dziecka ze zdjęcia czy konia. Nie mam do tego serca i dlatego byłoby to nie w porządku z mojej strony aby robić coś, czego nie lubię, w co nie włożę stu procent mojego serca. Dla mnie tatuowanie to sztuka a nie rzemiosło, muszę czuć to co robię.